Dziecko i impreza sportowa? Dziecko na stadionie? Dziecko na hali? Na wszystkie pytania odpowiadam TAK i to od najmłodszych lat! Pokazywanie dziecku swojej pasji, sprawia, że maluch czuje się częścią naszego świata. Nigdy nie wiadomo, ale może wspólne kibicowanie będzie początkiem rozbudzenia w maluchu pasji do danej dyscypliny sportu?
Odkąd pamiętam mój tata zabierał mnie na mecze siatkówki. Już jako mała dziewczynka wspólnie z nim kibicowałam lokalnej i narodowej drużynie siatkarskiej. I wiecie co? te nasze wspólne wyjścia wspominam z rozrzewnieniem do teraz! Pamiętam, że wyjście na mecz to było wielkie święto – zakładanie koszulek klubowych, okręcanie się szalikiem, a potem szał kibicowania! Uwielbiałam ten czas z tatą – byliśmy tylko on i ja. Można powiedzieć, że dzięki siatkówce poznałam mojego męża, poznaliśmy się na meczu i do dnia dzisiejszego wspólnie pielęgnujemy naszą pasję.
Wiedziałam, że jeśli pojawi się dziecko, będzie wspólnie z nami chodziło na mecze. Już kiedy Jaś był w moim brzuchu, chodziliśmy na każdy mecz, wybraliśmy się nawet na Ligę Światową do Łodzi. A w ostatnim meczu sezonu, kiedy byłam już w zaawansowanej ciąży, kiedy tylko wzmagał się doping tłumu, czułam jak Jaś porusza się mocniej w brzuchu – wiedziałam, że będzie z nami kibicował.
Czy warto zabierać dziecko na mecz?
Pierwszy raz zabraliśmy Jasia na mecz, kiedy skończył 14 miesięcy. Uzbrojeni w słuchawki wyciszające i cały arsenał pieluch, zabawek. Usiedliśmy z boku, a Jaś nie tylko grzecznie przesiedział na kolanach cały mecz, to jeszcze pod koniec zasnął mi na rękach! Od tej pory chodzi z nami na każde spotkanie! Sam się nawet dopytuje, kiedy idziemy na mecz. A gdy widzi swoją koszulkę “klubową”, od razu ją wkłada i nie chce zdjąć przez najbliższe dwa dni 🙂
Na pewno wśród Was znajdzie się wiele osób, które stwierdzą, że nie jest to dobra rozrywka dla dzieci – zatłoczona, duszna sala, duży hałas – to nie są miejsca odpowiednie dla dzieci. Oczywiście może macie rację, ale ja uważam, że wspólne kibicowanie zjednuje rodziców i dzieci, pozwala wspaniale spędzić wspólnie czas.
Wspólne kibicowanie uczy tolerancji. Pokazujemy dziecku, że do jednej wspólnoty należą różni ludzie, którzy wspólnie kibicują jednej drużynie. Jednocześnie uczymy dziecka szacunku do kibicujących innej drużynie – mimo że jesteśmy po dwóch stronach barykady, łączy nas wspólna pasja.Uczestniczenie w imprezach sportowych na żywo, pozwala poczuć niezwykłą atmosferę kibicowania, poczuć się częścią wielkiej rodziny kibiców.
Wspólne chodzenie na mecze to wspaniały sposób na spędzenie czasu z dzieckiem. Wpuszczamy go do naszego świata, pokazujemy naszą pasję. Dziecko czuje się częścią spraw dorosłych. To takie chwile, gdzie nic się nie liczy – telefon, telewizor, sprawy służbowe. Jesteśmy tylko my, kibice i drużyny sportowe. Wspólne śpiewanie, skandowanie, jednolite barwy klubowe, podobne emocje przeżywane w tym czasie, podobny cel spotkania na trybunach – to wszystko łączy. Bycie kibicem spełnia potrzebę przynależności do grupy społecznej.
Chodzenie na mecze to również doskonała lekcja nauki przegrywania. Pokazujemy synowi, że nie zawsze się wygrywa. Czasem nasza drużyna przegrywa, ale po porażce trzeba podnieść głowę i ruszyć dalej. Wspólne kibicowanie pozwala przeżywać pozytywne emocje, które warto pielęgnować. Uczy jak rodzić sobie z euforią, radością, ale również i z frustracją czy smutkiem.
Oglądanie zmagań sportowców na żywo pomaga również zrozumieć ideę rywalizacji. Dziecko uczy się zasad fair play. Obserwując mecze widzi pracę zespołową.
Mecz to dobra okazja, aby maluch się wykrzyczał 🙂 Przetestowane na wiele sposobów – Jaś krzyczy razem z klubem kibica, klaszcze, podskakuje. Po takim meczu najczęściej pada w samochodzie, a następnego dnia jest spokojny jak aniołek:)
Dziecko na meczu – co zabrać?
Aby ułatwić sobie kibicowanie – warto zabrać na mecz kilka przydatnych gadżetów:
- słuchawki wyciszające – dla małych dzieci warto zakupić słuchawki wyciszające (w Castoramie można kupić solidne słuchawki); chronią słuch dziecka i sprawią, że maluch nie zrazi się do hałasu panującego w hali czy na stadionie;
- przekąski – chrupki kukurydziane, czy paluszki to dobra alternatywa, aby dziecko choć przez chwilę usiedziało na miejscu;
- zabawki – u nas jest to zazwyczaj jeden/dwa małe samochodziki, które wyciągam w ostateczności, gdy już widzę, że Jaś jest bardzo znudzony;
- coś do kolorowania – to ostateczna ostateczność, ale w chwilach kryzysowych malowanka i długopis pomagają 🙂
Oczywiście zabranie dziecka na imprezę sportową wymaga od rodziców skupienia uwagi nie tylko na wydarzeniach na boisku, ale przede wszystkim na dziecku. Musimy pamiętać, że w hali jest dużo ludzi i maluch może się zgubić. Dlatego warto, aby na rączce miał bransoletkę ze swoimi danymi. Wybierajmy miejsca do kibicowania, które są gdzieś na uboczu, aby rozbrykany maluch nie przeszkadzał nikomu w oglądaniu spotkania.
Oglądanie sportu na żywo może inspirować do podjęcia aktywności fizycznej. Widząc sukcesy biegaczy czy pływaków, sami mamy więcej motywacji do rozpoczęcia regularnych ćwiczeń i pracy nad kondycją. Jeśli bycie kibicem przyczynia się do ruchu i większej dbałości o zdrowie, wszyscy powinniśmy zacząć wspierać sportowców. Wspólne kibicowanie łączy pokolenia, zacieśnia więzi pomiędzy rodzicami a dzieckiem. Kto wie, może z tego niewinne klaskania na meczach, rozwinie się u Jasia (ku uciesze dziadka) pasja do gry w siatkówkę?
