Nasze życie z astmą

Podobno dzieci to co najlepsze dziedziczą po matce. Jednak miałam nadzieję, że Janek nie odziedziczy po mnie tej jednej rzeczy. Chodzi mianowicie o astmę 

Po raz pierwszy Jaś dostał duszności kiedy miał 9 miesięcy. Kaszel tak go dusił, że biedak nie miał możliwości złapania oddechu,a jego przeraźliwy płacz jeszcze bardziej pogłębiał problem. Niewiele myśląc pojechaliśmy na pogotowie. Tam po różnych perypetiach, podano mu steryd, po którym wszystko wróciło do normy. Od tej pory nie rozstajemy się z inhalatorem. Po kilku podobnych incydentach, dostaliśmy skierowanie do pulmunologa, który po serii badań stwierdził u Jasia ASTMĘ!

Miałam nadzieję, że nie odziedziczy jej po mnie, bo mimo pogłębionych badań nad astmą i leków wyższej generacji, astma potrafi skutecznie uprzykrzyć życie.

Astma – jej kontrola o podstawa

Astma to nic innego, jak skurcz oskrzeli, który jest naturalną reakcją organizmu na czynniki drażniące. Jest to choroba przewlekła . Astma objawia się przede wszystkim poczuciem duszności, przy czym duszność w astmie przychodzi znienacka. Nawet podczas zwykłego oglądania bajek Jaś potrafi dostać napadu suchego kaszlu, nie mogąc złapać oddechu. Bardzo często duszący kaszel pojawia się w nocy, nad ranem. Niestety wówczas bez inhalatora ani rusz. Zawsze zastanawiam się co mogło spowodować atak duszności. Jaś jest obstawiony lekami (niestety musi przyjmować sterydy wziewne), a nadal dostaje napadu kaszlu. Czasem po zbyt dużym wysiłku również pojawiają się napady duszności.

Odpowiednie leczenie jest bardzo ważne. Leki pozwalają kontrolować objawy. Dzięki lekom Jaś rzadziej ma duszności, mniej się męczy i może żyć pełnią życia. Wspólnie z lekarzem podjęliśmy próbę odstawienia leków wziewnych i kontrolowania astmy Jasia lekiem glikokortykosteroidowym. Niestety odstawienie wiewów, sprawiło, że ilość duszności znacznie się zwiększyła i inhalator jest naszym „przyjacielem”. Systematyczne przyjmowanie leków jest bardzo ważne, bo pozwala trzymać chorobę w ryzach. Ciężko było namówić syna do przyjmowania wziewów, za pomocą specjalnej tuby. Przeprowadziłam z nim kilka rozmów na temat jego zdrowia, tego co się z nim działo podczas ataków i teraz sam przypomina o tym, aby wziąć lek.

Astma u dziecka to ciągła obserwacja, by wyeliminować jak najwięcej czynników zaostrzających chorobę. U nas duszność wywołał płyn o zapachu pomarańczy, którym umyłam podłogę w pokoju Jasia. Atak duszności był tak duży, że o mało nie skończyło się na pobycie w szpitalu. Innym razem atak duszności wywołało smażenie kiełbaski na patelni.

Jesień – ciężki czas dla astmatyków

Kiedy tylko letnie wspomnienia ucichną i nadchodzi jesień nasze życie zamienia się w jedną wielką walkę z kaszlem. Zimno, zmiany temperatury, rzadkie wietrzenie czy wszechobecne infekcje wirusowe sprawiają, że Jaś często ma napady duszącego kaszlu. Oczywiście sposobem kontrolowania częstotliwości napadów astmy jest ograniczenie alergenów (w naszym wypadku są to roztocza). Jednak o ile w domu jestem w stanie ograniczyć ilość roztoczy, o tyle w przedszkolu nie mam nad tym kontroli. Mimo, że nie mam zastrzeżeń, co do czystości przedszkola, jednak dywan na podłodze to największe siedlisko roztoczy, a niewietrzone pomieszczenia, sprawiają, że panie coraz częściej zgłaszają mi problem kaszlu u Jasia. Na szczęście to „tylko” kaszel i (odpukać) nie miał problemu z dusznością w przedszkolu.

Aktywny astmatyk

Astma nie jest żadnym przeciwwskazaniem do uprawiania sportu. Jasia trudno utrzymać w jednym miejscu, a ja nie chcę go ograniczać ze względu na chorobę. Dlatego też biega, wspina się, jeździ na rowerze czy hulajnodze. Często też chodzimy na basen. Wszak pływanie to najlepsza dyscyplina sportowa dla astmatyka. Wiem, jak trudno pogodzić się z tym, że twoje dziecko ma astmę i w każdej chwili może dostać ataku duszności. Jednak nie możemy dziecka ograniczać i kazać siedzieć mu na kanapie. Nie raz w przychodni pulmonologicznej, spotykałam się z opiniami, że nie powinnam dziecku pozwalać biegać, bo może dostać skurczu. Widziałam maluchy tęsknie patrzące za moim Jasiem, który bawił się bez żadnych ograniczeń i ciągłego zwracania uwagi. Rodzice astmatyka muszą zdać sobie sprawę, że sport to najlepsza terapia dla dziecka.  Uprawianie sportów nie tylko wpływa pozytywnie na przebieg choroby, wzmacniając mięśnie oddechowe, ale również poprawia samopoczucie i umacnia wiarę we własne siły.

Zasady życia z astmą

1. Pamiętaj o regularnym przyjmowaniu leków. Nawet jedno czy dwa pominięcie dawki leku może niebezpiecznie zaostrzyć objawy. Nasz dzień rozpoczyna się i kończy od przyjęcia wziewnej dawki leku.
2. Pamiętaj o wizytach kontrolnych. Dziecko z astmą powinno być pod stałą opieką lekarza. Nawet niewinny kaszel może być pierwszą oznaką zaostrzenia choroby.
3. Wietrz mieszkanie. Zanim dziecko położy się spać, przewietrz jego pokój. Utrzymuj temperaturę 18-21 stopni. Zadbaj o to, by powietrze w pokoju nie było ani za suche, ani zbyt wilgotne.
4. Unikaj alergenów. Alergeny zaostrzają objawy astmy. Warto ich unikać. W naszym przypadku alergenem wywołującym duszności są roztocza.
5. Nie zabraniaj dziecku aktywności fizycznej. Robert Korzeniowski czy Otylia Jędrzejczak to chyba najpopularniejsi sportowcy, którzy udowodnili, że astma to nie wyrok i można z nią uprawiać wyczynowy sport.
6. Unikaj osób i miejsc, w których się pali. Dym papierosowy drażni oskrzela, a co za tym idzie wywołuje ich skurcz i duszność.

Astma to nie wyrok. Czasami jest ciężko, bo gdy tylko Jaś zacznie kasłać, drżę, by nie przeszło to w duszność, ale przy odpowiednim leczeniu, dziecko z astmą może mieć szczęśliwe i normalne dzieciństwo.