Żenujące życie Lottie Brooks to pamiętnik jedenastolatki, która zmaga się z problemami, które dla dorosłych wydają się być błahe. Jedenastolatka jest zagubiona w otaczającym ją świecie. Z jednej strony chciałaby jeszcze bawić się figurkami króliczków, z drugiej przecież powinna golić nogi i nosić stanik, a co drugi jej dzień jest najgorszym dniem jej życia. To książka dla dorastających dzieci, ale nie tylko. Dzięki niej rodzice mogą zrozumieć, co dzieje się w głowie prawie nastolatki
Lottie ma 11 lat i 9 miesięcy i jej życie oficjalnie się skończyło. Najlepsza przyjaciółka wyjechała, Instagram pokazuje tylko 13 obserwatorów, a Lottie właśnie odkryła, że nadal jest zbyt płaska, by nosić stanik z miseczką A! W dodatku rodzice próbują ją pocieszyć happy mealem! TOTALNY OBCIACH.
Pierwsze miłości, fascynacje, odkrywanie świata i poważne życiowe wybory – tak, czas gimnazjum wydaje się być przełomowym okresem w życiu nastolatka i momentem wkroczenia w dorosłość. Jednocześnie podejście do błahych spraw, codzienności i relacji z bliskimi jest świeże, jeszcze nie skażone konwenansami i zasadami. O tym między innymi opowiada książka Katie Kirby Żenujące życie Lottie Brooks, która ukazała się nakładem wydawnictwa ZNAK Emotikon.
Żenujące życie Lottie Brooks – moja opinia
Żenujące życie Lottie Brooks to pierwszy tom serii napisany w formie pamiętnika, skierowany do dziewczyn w wieku 9-12 lat. Ukazuje ich dylematy, zmagania z codziennymi wyzwaniami czy nawet próby rozwiązania problemów nazwanych szumnie końcem świata. Momentami śmieszna, momentami pobudzająca wyobraźnię ale przede wszystkim zmuszająca do refleksji nad dorastaniem. Lottie ma tylko 11 lat i 9 miesięcy. Sama nie umie się określić czy jest jeszcze dzieckiem, czy jest już nastolatką z dorosłymi problemami. Główna bohaterka w formie pamiętnika zaprasza nas do swojego świata, jakże typowego dla nastolatki!
Główna bohaterka jest do bólu szczera i bardzo zagubiona w otaczającej ją rzeczywistości. Czytając o jej kolejnych przygodach, widzimy jak za wszelką cenę chce być w kręgu zainteresowania, chce mieć kolegów i jak podkreśla „udane życie towarzyskie”. Czy to źle być smutnym? Czy warto się zakochiwać? Jak znieść porażkę? Co się stanie, jak wyjdę przed szereg? Dlaczego wygląd jest taki ważny? Na te pytanie stara sobie odpowiedzieć Lottie, a z nią na pewno tysiące nastolatek.
Żenujące życie Lottie Brook, oprócz śmiesznych sytuacji, zawiera także głębokie przemyślenia dotyczące tego, co tak naprawdę jest w życiu ważne, przemyślenia odnoszące się do wpojonych norm i wartości. Lottie szuka swojej prawdziwej pasji, prawdziwych przyjaciół, zmaga się z codziennymi problemami, ale przede wszystkim – sama dochodzi do pewnych ważnych wniosków. Dziewczynka dorasta na naszych oczach, poznaje moc przyjaźni i prawdziwą siłę relacji pomiędzy bliskimi osobami. Uczy się, że nawet porażki czemuś służą i że najważniejsze jest postępowanie w zgodzie z samym sobą, swoim sumieniem i wpojonymi wartościami.
Na uwagę zasługują również ilustracje, które w bardzo trafny sposób opisują dramatyczne sytuacje w życiu Lottie. Dzięki nim na pewno nie raz się uśmiechniemy.
Choć nie mam w domu nastolatki, to jednak z wielkim zaciekawieniem przeczytałam książkę Katie Kirby. To książka, która bawi, ale jednocześnie pokazuje, że to co dorosłym wydaje się błahe, dla młodego człowieka urasta to rangi katastrofy. Czytając przemyślenia Lottie, miałam wrażenie, że czytałam trochę o sobie. Choć nastolatką byłam dawno temu, to jednak pewne rzeczy się nie zmieniły. Pamiętam jak mama próbowała rozmawiać ze mną o miesiączce, czy wybierała pierwszy biustonosz. Nie były to łatwe chwile, dla mnie raczej żenujące. I tak też to odczuwała Lottie. Żenujące życie Lottie Brooks to książka, którą powinny przeczytać dorastające dziewczynki, ale i ich rodzice.
Dzięki książce Katie Kirby mamy szansę przypomnieć sobie, jak to jest – poznawać wszystko na nowo. Odkrywamy w sobie dawno stłumioną radość dziecka i choć czasami mąci ją smutek, to warto podejmować wyzwania. Błyskotliwa książka przekonuje, że życie jest poszukiwaniem szczęścia, a droga ta pełna jest przygód i emocji.
Teraz dzieci jednak zdecydowanie szybciej (zbyt szybko?) dojrzewają – bo ja tego typu problemy miałam dopiero w wieku 13-14 lat 😉
Nie zwróciłam wcześniej uwagi na tę pozycję, jednak już teraz widzę, że warto to zmienić.
Gdy tylko wpadnie mi w ręce na pewno nie przejdę obok niej obojętnie.
Ta książka idealnie nada się na prezent dla naszej 10 latki.
Książka taka z emocjami ja się na nią piszę lubię czasami zatracić się w takiej fabule.
Lubię książki w których można zaczytać się bez reszty.
Cóż, dorastanie nigdy chyba nie jest łatwe, chociaż ja już nie pamiętam swojego, bo nie lubię patrzeć w przeszłość, to życie nastolatki w takim okresie życia na pewno nie jest łatwe.